Enginlik aşağılık mı, yücelik mi? Teslim Abdal, iniş görüntülü yüceleşişten söz ediyor. Gönlüne alçak olmayı öneriyor.

Çünkü, dünya malına güvenmemek, böbürlenmemek, gerektiğini, her şeyin gelip geçici olduğunu söylüyor. Sözünü şöyle bağlıyor:

“Teslim Abdal özüm haktır

Sözümün yalanı yoktur

Engin söyle büyüklüktür

Engin ol gönül engin ol”

Ne yazık ki, bugün ak dediğini yarın kara diyecek olanlara. Ya da Büyük konuşan, mangalda kül bırakmayanlara. Türlü nimetlerden  yararlanıp, karşılığında kibirlenen, böbürlenen kimselere alçak gönüllü olması öğütlenir. Onlar için “Büyük lokma ye, büyük söz söyleme” derler.

Bektaşilik tarikatında, tarikata yeni girecek olanların kulağına nasihat edilir ve tarikatın ana düsturlarını unutmaması için pir'in ya da şeyhin kapısının eşiğinde kulağı delinerek, "Menkuş" denilen bir çeşit küpe takılırdı. Bugün, söylenenlerin önemli olduğunu ve söz söylenenin bu sözü hatırından çıkarmaması gerektiğini vurgulamak üzere kullandığımız “Kulağına küpe olsun” deyimi, Bektaşilikteki bu küpe takma geleneğinden doğmuş bir sözdür.

Genç erkekler şimdi kulaklarına küpe takıyorlar. Kendilerini kınayanlara da Yavuz Selim’in tarih kitaplarındaki kulağı küpeli resmini gösteriyorlar. Bu resmin Şah İsmail’e mi, Yavuz’a mı olduğu tartışılır.

Sütunumu Bektaşi fıkraları ile dolduracağım. İsteyen kulaklarına bir küpe bulsun.

Bir gün Bektaşi’ye sormuşlar:

- Baba erenler, niçin oruç tutmazsınız?

- Vallahi tutmak isterim ama halim mecalim yok.

- İftara çağırsalar gider misin?

- Aaa... doğrusu ne yapar eder giderim.

- Canım, bu nasıl olur? Allah’ın emrini dinlemiyorsun da kulların davetine icabet ediyorsun.

- Bunda şaşılacak ne var? Bilirsiniz ki Cenabı Hak merhametlilerin merhametlisidir. Bir eşref saatine gelirse kulların günahını derhal affedebilir. Fakat insanlar böyle midir ya? Onlar, en küçük bir sebepten güceniverirler. Bunun için davetlere derhal icabet etmek gerekir.

*

Bektaşi içiyordu. Kendisine:

- Sarhoş olmaktan korkmuyor musun, dediler. O:

- Hayır, benim sarhoşluğumdan kimseye bir zararım dokunmaz ki. Siz asıl içmeden sarhoş olanlardan çekinin.

- Kim onlar?

- Bunlar bir takım sonradan görmelerdir ki, ellerine dünya malı geçtiği için ne oldum delisi olurlar.

*

Sofulardan bir zevzek, Bektaşi ile güya alay etmek için ona her rastlayışında rüyalar uydurur söyler ve bu rüyaların konularını da , mutlaka Bektaşi babalarını küçültecek uydurma vakalara ayırırmış.

Bir sabah Bektaşi işine giderken bu zevzek herif yine kendisini karşılamış:

- Aman dostum, bu gece öyle bir rüya gördüm ki bayılacaksın.

Diye söze başlamış ve rüyasında, bir Bektaşi babasının kendisinin ağzına tükürdüğünü anlatmış.

Bektaşi, rüyayı büyük bir dikkatle dinlemiş.

- Hakikaten, rüya çok mühim... Her halde bizim baba senin suratına tükürecekmiş. Fakat bu tükürük, yanlışlıkla ağzına girmiş.

*

Sultan Abdülmecid bir gün Boğaziçi'nde büyük bir bağın tam ortasındaki köşkünde oturan bir Bektaşi babasını ziyarete gitmiş.

Bektaşi, o gün komşu bağdaki bir arkadaşını ziyarete gitmiş. O dönünceye kadar padişah bağın her tarafını dolaşmış. Bektaşi dönünce karşılıklı konuşmaya başlamışlar:

Abdülmecid: "Erenler, bağın maşallah çok büyük. Üzümünü ne yapıyorsun?''

Bektaşi: "Müritlerle ve canlarla birlikte yeriz Sultanım."

Abdülmecid: "Buradaki üzüm yemekle biter mi? "

Bektaşi: "Yemediğimizi de sıkıp fıçılara basar, suyunu içeriz!"

Abdülmecid: "Peki ama, sıkılmış üzüm şarap olmaz mı?"

Bektaşi: "Vallahi Sultanım, biz üzümü sıkıp fıçılara basarız. Allah ne isterse o olur. Üst tarafına karışmak haddimize mi?"